۱۳۸۷ فروردین ۲۶, دوشنبه

وصیت 7

وصیت 7
هيچکس نمی داند
من دختری دارم
با موهايی بافته در ادامه ی روايتم
و همسری که مثل ماه
گاهی از آسمان پايين می آيد
باری از دوش زمين بر می دارد
روی گور من می گذارد

هیچ نظری موجود نیست: